Endless life
Van het leven zoals je nu aan het leven bent, heb je er maar één. Het is niet zoals een goede actiecomedyfilm die je opnieuw aan kan zetten om er nog eens van te genieten. Waar je ook in gelooft, of er een hiernamaals of niets is na de dood, van dit leven is er nu maar één. Het is daarom van groot belang er het beste van te maken en vooral ook te blijven genieten tot de dag dat je voor het laatst eet, een babbeltje maakt met je vrienden of lief kan hebben.
Ik zit sinds deze week in een nieuwe serie, “After Life”, op Netflix. Voor iemand die niet (meer) zoveel series en films kijkt moet ik zeggen dat ik enorm kan genieten van “After Life”. Ondanks de duistere humor die erin zit, is het ook wel een confronterende serie. Al vanaf een jonge leeftijd had ik het idee dat over de dood praten een taboe was. Ook denk ik dat de dood in de meeste culturen of opvoedingen nog steeds een taboe is (correct me if I am wrong). In deze serie wordt dit taboe verbroken.
Onlangs heb ik afscheid mogen nemen van een naaste van mij. Dat zijn nooit de leuke dingen om te horen, dan wel mee te maken. Iedereen die kent het wel, het verlies van iemand in je directe omgeving. Dat doet pijn en verdriet maar hoort stiekem ook bij de levenscyclus. Je weet onbewust dat het leven waarin jij dag na dag leeft ooit ergens zal gaan ophouden.
Onbewust, je weet het onbewust. Is dat misschien waar het taboe vandaan komt? Praten over de dood brengt negatieve gedachtes naar boven, wetende dat er een eind aan dit alles komt? Wetende dat je familie en je vrienden niet meer om je heen zullen zijn wanneer zij overlijden. Of dat je hen in de steek laat wanneer jij overlijdt. Dat je niet meer de alledaagse dingen met je gezin mag beleven? Is dat waarom wij het niet graag hebben over de dood?
Toen ik mijn eigen ongeluk meemaakte en daarbij de dood recht in de ogen aankeek, besefte ik mij iets. Het leven is kwetsbaar. Het leven kan in een enkele seconde van je afgenomen worden. Voor je het weet word je plotseling niet meer wakker of kom je in zo’n benarde situatie dat je het niet redden gaat. Dat is het ding, je weet niet wat er komen gaat. Elke dag is een verrassing, maar tevens een zegen, dat je weer mag opstaan.
Het is daarom misschien goed ‘bewust’ na te denken over het feit, dat er een einde is. “Waarom zou ik dat doen?” denk je misschien. Doordat ik besefte dat het leven niet oneindig is, dat het morgen al kan stoppen, ben ik echt gaan leven. Ik doe dingen die mij enorm blij maken, mij mega gelukkig maken en ik ben vooral wie ik wil zijn. Het is daarom eens goed om stil te staan bij de dood, zodat je beter kan genieten van wat je nu hebt.
Wanneer er dan mensen om je heen overlijden, word je hier nogmaals weer even aan herinnerd. Degene die overlijden willen ook waarschijnlijk niets anders dan dat jij doorgaat en elke dag door blijft gaan. Praat eens over de dood met mensen om je heen, denk er zelf eens rustig over na, wat het leven voor jou betekent. Don’t get me wrong, leg vooral niet alle focus nu op de ‘dood’, ga er alleen maar wat bewuster mee om. Leef elke dag die je hebt,
want het kan morgen zomaar voorbij zijn.
