Shame on me, or not?

December 2022. Dat is waar wij nu in zitten. Als ik terugkijk naar mijn laatste blog, zie ik dat deze is gepost in augustus. Voor degene die mijn website al vanaf het begin in de gaten hield, kan zich zeker nog goed herinneren dat er elke maandag een nieuwe blog gepubliceerd werd. Kijk nu eens, vijftien weken lang, geen nieuwe blog geweest.

Toen ik mijn website op 3 januari 2022 lanceerde, had ik mijzelf het doel gesteld om in het jaar 2022 elke week minimaal een blog te posten. Dat was één van mijn nieuwjaardoelen toen ik 2022 in ging. De afgelopen weken, vijftien weken, gelijk aan bijna vier maanden, geen blogs op mijn website. Ik denk dat wij wel kunnen wezen dat ik het doel van ‘elke week een nieuwe blog’ niet écht heb gehaald.

Maar toch, voel ik mij daar verre van verdrietig over. Ik heb wel eens een blog geschreven, ik denk ergens rond eind januari, waarin ik het had over het fenomeen ‘nieuwjaardoelen’. Ik had het hier over doorzetten wanneer het allemaal geen zin meer lijkt te hebben. Ik had het over discipline en hoe je gewoontes creëert door niet op te geven (blog: One month in 2022).

Nu zou ik in theorie eigenlijk best wel kunnen zeggen dat ik een ‘hypocriet’ ben geweest. Zit ik even iedereen lekker te maken dat ze door moeten zetten, wanneer het zwaar wordt moet je niet stoppen maar juist doorgaan, maak ik er zelf een zooitje van. Ten minste, als ik het zo bekijk.

Ik kan niet ontkennen dat ik hier enorm van baal. Ik had graag mijn wekelijkse doel door willen zetten. Ik vraag mij dan ook af waarom ik afgelopen maanden mijzelf niet tot het schrijven van een blog heb kunnen zetten. Ik vraag mij af waarom ik die discipline niet heb kunnen vasthouden. Ik vraag mij af waarom ik mijzelf zo teniet heb gedaan. Ik kan mijzelf enorm goed verwijten waarom ik niet heb gedaan, waarvan ik zelf vond dat ik het juist wel had moeten doen.

Maar wat schiet ik daar nu mee op? Mijzelf verwijten dat ik dingen niet gedaan heb, werkt enorm destructief op mijn persoonlijke welzijn. Het voedt het gevoel dat ik teleurgesteld ben. Dat is zonde. Met dit soort gedachtes focus ik alleen maar op hetgeen wat ik niet heb gedaan.

Want wat nu, als ik het eens omdraai. Ik heb sinds januari, tot en met deze blog, welgeteld tweeëntwintig blogs gepubliceerd. Voor iemand die nog nooit, voordat ik met mijn website begon, blogs heeft geschreven, is dat echt een hele prestatie. Tweeëntwintig publicaties waarin ik mijn eigen verhalen heb gedeeld. Tweeëntwintig artikelen met een snufje aan lessen erin verwerkt. Tweeëntwintig rubrieken waar ik zo’n positieve feedback op heb mogen ontvangen. Al met al heb ik iets heel moois gecreëerd met mijn website.

Ik herken bij mijzelf vaker dat ik mijzelf verwijt voor bepaalde dingen die ik juist niet heb gedaan. Zo ook afgelopen maandag. Ik had twee weekenddiensten erop zitten en had het plan om op maandag weer verder te werken aan mijn eigen dingen. Ik zou ‘s ochtends gaan sporten, daarna thuis opfrissen en naar de Coffeecompany gaan (je weet wel, waar ik wel vaker mijn blogs schrijf). Hier zou ik dan gaan studeren, blogs schrijven en gaan tekenen.

Beter laat dan nooit!

Maandagochtend, ik word wakker. Het is ergens tussen negen en tien als ik uit mijzelf wakker word. In plaats van dat ik uit bed stap, begin ik met het doelloos scrollen op mijn Instagram. Het is half 11. Ik zeg tegen mijzelf: “Okay, om 11 uur sta ik op, maak ik mij klaar en ga ik naar de sportschool.” Het wordt half 12. Ik zeg tegen mijzelf: “Hmm, dat is niet gelukt. Okay, kwart voor 12, uit bed en gaan.” Moet ik nog even doorgaan of zal ik naar het punt gaan dat het kwart over 1 was en dat ik toen pas doorhad: “Wat ben ik aan het doen?”

Ik ging uit bed. Ik stapte er niet al te positief uit. Ik was teleurgesteld in mijzelf. Ik zou deze maandag zoveel gaan doen, zoveel voor mijzelf, wat goed voor mij is. Het mocht echter niet baten, pas om half vier sta ik in de sportschool. Tegen de tijd dat ik daar klaar zou zijn had ik echt niet genoeg tijd meer om nog naar de Coffeecompany te gaan.

Wat deed ik deze dag, ik verweet mijzelf dat ik het tot dit punt heb laten komen. Ik had zoveel meer kunnen doen, dan wat ik had gedaan. Ik verweet mijzelf voor wat ik niet had gedaan, waarvan ik wel had gewild dat ik het had gedaan. Wederom, dat is zonde.

Want wat heb ik nu wel gedaan eigenlijk? Aan het eind van de dag besefte ik mij dat, hoewel ik niet de dingen heb gedaan die ik had willen doen, dat ik wel bepaalde prestaties bereikt had. Ik ben namelijk wel naar de sportschool gegaan. Een vriendin van mij stuurde mij nog: “Beter laat dan nooit!” Zo is het ook, ik ben gegaan!

Daarnaast kwam ik erachter dat ik enorm verslaafd ben aan mijn telefoon, het scrollen door mijn Instagram. Oplossing? Ik heb Instagram verwijderd. Ook heb ik bij de instellingen van mijn telefoon iets gevonden: ‘kleurfilters’, waar ik mijn hele iPhone naar zwart wit heb gemaakt. Dit maakt het stukken minder aantrekkelijk om op mijn telefoon te gaan. Hoewel dit misschien allemaal heel drastisch klinkt, voor mij werkt het en helpt het mij om rust in mijn hoofd te creëren. Hierdoor kan ik weer de dingen doen waarvan ik vind dat die meer voor mij persoonlijke ontwikkeling doen. Dus terugkomend op het onderwerp, ook heb ik die maandag actie ondernomen op hetgeen wat ik anders wil zien bij mij.

Hoe je het went of keert, er zullen altijd dagen zijn waar je meer van jezelf had verwacht. Deze dagen zitten er tussen. Deze dagen zijn rot en kunnen misschien destructief voor jezelf zijn, omdat je zo in je hoofd zit en daarbij jezelf van alles verwijt. Deze dagen zitten er tussen, dat is wat ik zeggen wil. Het heeft soms met accepteren van het lot te maken. Er is morgen altijd weer een nieuwe dag waarop je dat kan doen, wat je vandaag niet lukte. Maar om daar over in te zitten helpt niemand. Kijk daarom, aan het eind van de dag, wat je die dag hebt gedaan. Schrijf het op of benoem het voordat je in slaap valt: “Wat heb ik vandaag wel bereikt?”

Ik heb het gevoel dat ik met deze blog in herhaling val. In herhaling van eerder gemaakte blogs. Het stukje over discipline, maar ook het perspectief om anders naar je dag te kijken. Maar dat is ook hoe men leert, door dingen te herhalen. Stel dat jij aan het studeren bent voor een examen, dan lees je toch ook niet eenmaal de stof door? Je leest het liever twee of drie keer door, voordat je het goed begrijpt. Zo zit het ook met dit.

Soms moeten we herhaaldelijk dingen meemaken om te snappen en begrijpen hoe we hier mee moeten omgaan. Dat ik mij als een luie zak op maandag heb gedragen, is mij echt wel eerder overkomen. Het verschil met vorige keren alleen is dat ik begrip had voor het feit dat deze dagen er nu eenmaal bij horen. Het verwijten van mijzelf, sloeg ik eens een keer over.

Practice what you preach

Ik heb niet echt een excuus waarom ik er nu bijna vier maanden uit ben geweest. Na mijn vakantie in Egypte en Valencia ben ik geconfronteerd met veel nieuwe veranderingen. Veranderingen in mijn werk, relaties, mensen om mij heen en woonomgeving. Ik ken mijzelf goed genoeg om te zeggen dat het voor mij vaak heel wat moeite kost om te leren omgaan met veranderingen. Omdat er in een relatief korte periode veel veranderde, heeft dat energie van mij gevraagd. Energie die ik misschien niet in het schrijven van mijn blogs kon steken. Wel heb ik vanaf nu weer iets moois gesteld: We gaan er gewoon weer voor, practice what you preach!

Soms vragen wij enorm veel van onszelf. Dit is niet altijd nodig. Soms is het minimale precies wat we aankunnen op een dag. Ik wil je meegeven om niet zo streng voor jezelf te zijn. Je hebt waarschijnlijk een doel in je leven, of een visie waar je naartoe wilt. Om dit te bereiken moet je daar moeite in gaan steken. Je moet misschien gewoontes gaan creëren of sommige gewoontes uit leven verbannen. Dit gebeurt niet zomaar, het kost tijd en vooral veel moed om hiermee aan de slag te gaan. Soms een dag missen kan dus geen kwaad, want je geeft al zoveel op die andere dagen.

Dit betekent niet dat je er een hele week uit moet gaan liggen! Dat is namelijk (vind ik) een te makkelijke uitweg. Om maar te zeggen: “Ik heb gedaan wat ik moest doen, nu even een hele week niets.” Tenzij je een vakantie hebt geboekt, gaan we dit niet doen. Neem een korte periode pauze, ga dan weer knallen. Doe dit niet structureel, maar zo nu en dan. Want zoals ik ook al in mijn blog schreef, eind januari,

houdt focus op je visie.